3 ARALIK DÜNYA ENGELLİLER GÜNÜ

     1992 yılında Birleşmiş Milletlerin kararı ile 3 Aralık “Uluslararası Engelliler Günü” olarak kabul edilmiş. Çok önemli bir karar olmuş bu bence keşke daha önce alınabilinseydi bu karar ama ne demişler geç olsun da güç olmasın.

Aslında etrafımıza baktığımızda ve adam akıllı düşündüğümüzde yüce Rabb'imin her şeyi eksiksiz noksansız yaratmış olduğunu görüyoruz. Ama  bizler ne yapıyoruz  kendi menfaatlerimiz için dünyayı hep bir değiştirme peşinde koşuyoruz. Bu da bize her zaman iyilik güzellik getirmiyor maalesef ki çoğu zaman bir çok eksiklikler getiriyor ve yine en çok bizi üzüyor.

Üzülmemek ve üzmemek için önlem almamız gerekmektedir. Fakat biz toplum olarak her zaman burnumuzun dikine gittiğimiz için pek de bunları umursamıyoruz.

Bu önlemler ne mi; En çok yaşanan kazalardan biri olan ve sonucunda hem kendimize hem sevdiklerimize hem de çevreye zarar vermiş olduğumuz  trafik kazaları. Bu kazaları önlemek tabi ki de bizim elimizde, trafik kurallarına uyarsak, içkili araç kullanmazsak, yine uykuluyken yola çıkmazsak, hava şartlarına uygun olarak araç kullanımına dikkat edersek, araç kullanırken acele edip de hızlı kullanmazsak, aracın bakımına önem verirsek daha doğrusu hep dikkatli olursak kaza sonucu oluşan engellilik sorununu da ortadan kaldırabiliriz.

Bir diğer önlem ise şu şekilde alınmalıdır. Eskisi kadar artık yaygın olmasa da evlenilen kişilerin akrabalar arasından seçilmemesi gerektiğidir. Çünkü akraba evliliklerinden kaynaklanan bir çok hastalık görülmektedir ve de bir çok engelli durumu ortaya çıkmaktadır.

Annelerin de hamilelik dönemlerinde çok dikkatli olmaları ve bebeklerinin gelişimlerini özenli bir şekilde bir doktor eşliğinde takip etmeleri gerekmektedir. Eğer ihmal edilirse ters giden durumlarda sakatlık gibi durumlar ortaya çıkabilir.

İstenmeyen durumlardan kaynaklanan durumlarda var tabi ki… Görme engelli, duyma engelli, konuşma engelli, yürüme engelli o kadar çok engellimiz var.Fakat bizim onlara sadece bir gün değil her zaman sahiplenmemiz gerekir ve her zaman toplum içinde kalmalarını sağlamamız gerekir.

Bunlardan bahsettikten sonra gelelim en önemli konuya aynı zamanda benim hayat felsefem olan bir konu ‘hayatın ne zaman ne getireceği her an değişebilir ve asla bilinmez’ bundan dolayı şuan da sağlıklı olabiliriz fakat başımıza ne geleceği  asla bilinmez.

Son zamanlarda şehir de yaşamakta olan engellilerimizin  hepsi mağdurlar niye mi çünkü çok fazla bina var , yollar oldukça dar dar olan bu yollara birçok araç park etmiş durumda. Kaldırımlar bile normal kişilerin yürüyeceği  durumda değil bir engelli nasıl geçsin ki…

Görme engelliler için yapılan o yollar var ya ben bugüne kadar hiç boş görmedim o yolları buradan da ne kadar duyarsız bir toplum olduğumuzu gösteriyor.

Bizlerin eline ayağına ufacık bir şey olsa kıyametleri koparıyoruz fakat karşımızdaki engelli insanlara sorun çıkarmaktan başka bir şey yapmıyoruz. Onlar zaten yeterince sorun yaşamaktalar hem aileleri için hem kendileri için ekonomik olsun, sosyo-psikolojik olsun bir çok sorun yaşıyorlar. Çoğu zaman dört duvar arasında kalıyorlar yanlarında biri olmadan evden çıkamıyorlar çıksalar bile bu seferde dışarı da sorun yaşıyorlar yollar uygun değil, kaldırımlar uygun değil, ulaşım araçları uygun değil en kötüsü de toplum bu duruma uygun değil…

En önemli sorun da bu zaten toplum sorunu neden bizler etrafımızda olan bitenlere sessiz kalıyoruz neden hiç kimseye yardımcı olmuyoruz neden duyarsızız. O engelli insanların bizlerden istedikleri tek şey onlarla bir şey paylaşmamız, onlarında bir birey olduğunu kabullenmemiz, gülümsememizi esirgemememiz, en kötüsü de onlara yaratıkmış gibi tuhaf tuhaf bakmamızdan nefret ediyorlar.

Nerden mi biliyorum çünkü çok arkadaşım var engelli olan ve çok kıymetliler bizden farkları yok onların düşünebiliyorlar, hissedebiliyorlar yani…

Son olarak sadece duyarlı olalım minimum düzeyde de olsa lütfen duyarlı olalım…